Tarzan, Eddy Merckx en....een goed boek!

Tarzan, Eddy Merckx en…een goed boek

Tarzan en Eddy Merckx. Het waren met voorsprong de idolen uit mijn wonderjaren in Oostende. Het ‘Bosje’ – geen enkele rechtgeaarde Oostendenaar noemt dit paradijs het ‘Maria Hendrikapark' – was daarbij de ideale locatie om mijn helden na te spelen. Je hoefde immers als kind niet veel aan de verbeelding over te laten om de groene long aan de rand van de stad te zien als een dreigend oerwoud of het toneel van een onvervalste Tourrit. De lichte helling langs het hondenasiel Blauw Kruis kreeg al gauw de allure van de beklimming van de Mont Ventoux en meegebrachte touwen waren een uitstekend alternatief voor lianen. Ik woonde er op een tiental minuutjes wandelen vandaan en later, ook toen ik al uit Oostende was vertrokken – waar ik inmiddels tot mijn grote voldoening ben teruggekeerd - zocht ik er regelmatig dezelfde bank aan het Spiegelmeer op om wat rust en vrede te vinden op de momenten dat ik daar behoefte aan had. En dat deed ik meestal met een goed boek.

Ik heb er niet alleen Tarzan nagespeeld, maar ook de boeken van Edgar Rice Bourroughs gelezen over mijn jungleheld verslonden. Ik heb er later kennis gemaakt met het werk van grote schrijvers, maar ook met spannende thrillers en boeiende biografieën.

Rust, natuur en literatuur: een niet te versmaden combinatie.