Duister en verslavend
Het vraagt veel talent om 400 paginas vol te schrijven over 4 broers en zussen die jaren door hun moeder en hun wraakbeluste extreem katholieke oma op een zolder worden vastgehouden, zonder dat het de lezer begint te vervelen. Virginia Andrews is duidelijk zo talentvol.
Hoewel er veel aandacht en tijd wordt besteed aan hoe dodelijk saai en vervelend het leven voor de vier opgesloten kinderen is, leest dit boek grotendeels als een trein. Desalniettemin is het ook gruwelijk en droevig. Dat (en de soms iets wat lang uitgesponnen passages) was het enige dat mijn leeservaring af en toe wat vertraagde. Maar die gevoelens van medeleven met de kinderen en verwondering voor hun hoop en creativiteit, alsook de gevoelens van ongeloof en tristesse pleiten in het voordeel van de talentvolle auteur, want ze sleurt je genadeloos mee in gebeurtenissen en een algemene sfeer die kippenvel veroorzaken.
Bloemen op zolder is het eerste deel van de Dollanganger serie. Ik las de boeken ooit al, maar ben toch opnieuw benieuwd naar deel 2.