Een zomer met Camus

De essaybundel L'été uit 1952 bevat Albert Camus' meest lyrische en zintuiglijke teksten, waarin hij terugkeert naar de ruïnes van Tipasa (Retour à Tipasa), een oud-Romeinse stad aan de kust van Algerije, vlakbij Algiers.

Camus beschrijft de zomerse wandeling door de ruïnes van Tipasa als een ervaring waarin hij zich één voelt met de natuur, het zonlicht, de geur van het kreupelhout en het licht van de zee. Dit essay is een ode aan het leven in het moment, aan het lichamelijke en het sensuele:

"À Tipasa je retrouvais ce que je possédais: quelques images et quelques figures humaines, des objets inoubliables, et le parfum de deux ou trois étés que j'avais connus là-bas."

Tipasa roept bij Camus geen melancholie op, maar juist een bevestiging van het absurde bestaan: het leven heeft geen hoger doel, maar is toch rijk, waardevol en mooi. Hij stelt dat men het leven moet liefhebben ondanks - of juist dankzij - de afwezigheid van zingeving.

"Il y a dans Tipasa une beauté orgueilleuse, un défi tranquille à l'ordre du monde."

L'été is een krachtige essaybundel die de kern raakt van Camus' filosofie: een existentiële bevestiging van het leven zonder illusies. Het zijn teksten vol licht, warmte en levenslust - waarin hij het aardse en tijdelijke leven viert als iets heiligs op zichzelf. De boodschap is eenvoudig, maar diepgaand: we hoeven het leven niet te begrijpen om het lief te hebben. Camus lezen loont altijd de moeite, bij voorkeur in de zomer en in de oorspronkelijke Franse tekst.

(L'été is samen met de essaybundel Noces uitgegeven in de Folio-collectie van uitgeverij Gallimard en wordt jaarlijks herdrukt.)