Hoe vertel je wat je voor het leven getekend heeft?

IK KOM HIER NOG OP TERUG. Rob Van Essen. ****

Je groeit op in een gemeenschap waar geloof een grote impact op je heeft. Zeker als je een gevoelig jongetje bent. En eenzaam. En dan maak je iets mee waar je niet mee weet om te gaan. Een trauma dat je wilt vergeten, alsof het nooit gebeurd is, en als dat niet lukt wou je dat je de tijd kon terugdraaien.
Bij je trauma komen vraagt moed. Een lange omzwerving.

Je creëert je eigen werkelijkheid, waarin je kunt zijn wie je wilt en waar je wilt. Alles is waar en niets is waar. Je wordt je eigen verhaal.

Zo probeer je te ontsnappen. Aan het trauma. Aan schuld. Aan eenzaamheid. Aan schaamte. Aan jezelf.

Je draait rond de pot. Vlucht in banaliteit.

Je stelt niet de vragen die ertoe doen.

Wie niets afmaakt, laat alles open. Hij wacht op een verlossing die ooit komt, op een dag. Misschien. Of toch niet.

Als je ooit tijd en moed hebt, maar die heb je nooit. Er gebeurt steeds iets anders wat je afleidt.

Dus wacht je op iemand die je de kans geeft een fout recht te zetten. Op een wonder(middel).

Een Christus die je zonden wegneemt.

Maar een vergiffenis die je moet verdienen. God maakt je afhankelijk van zijn liefde.

Een bizarre, meeslepende roman. Onder een magisch-realistische bovenlaag dwingen diep menselijke thema's tot nadenken. Gebeurtenissen en personages lijken er soms bij gesleurd, maar zijn ook rollen die elk van ons zou kunnen spelen. Waar we van dromen zelfs om ze af en toe te zijn. Of ze net vrezen.
Springen en je valscherm scheurt, om maar een voorbeeld te noemen.

We zijn allemaal meer dan de som van onze rollen. En die rollen zijn ook de echte anderen. Of voor wie ze zich uitgeven. Hoe goed ken je iemand? Hoe goed ken je jezelf?

We herkennen onszelf in de anderen, als we bereid zijn hen te leren kennen. Waarom komen ze op ons pad?

Meer vragen dan antwoorden.

En Rob Van Essen geeft ze niet. Of mondjesmaat.

En meer dan één waarheid. Zoals de vier Evangeliën...

De religieuze (namen) - en andere - symbolen zijn talrijk aanwezig. Staan we niet allemaal verloren op een brug, op zoek naar onszelf en naar verbinding?

Een boek over goed en kwaad, over macht en machteloosheid (de vermeende en de echte, en hoe ermee te leren leven), over een wereld die verandert en tegelijk wij die de tijd stom willen zetten.

Meeslepend dus, op de passage na waar het hoofdpersonage twijfelt over de echtheid van de JUMP UNIT. Terwijl net die twijfel het meest logische zou moeten zijn. Mij duurde dat te lang en, hoe gek ook in vergelijking met de rest van het boek, niet zo geloofwaardig geschreven. Vandaar vier en geen vijf sterren. Maar verder een boeiende leeservaring!