moedertaal en moeder
Nadat Caro bij haar ouders op bezoek gaat, krijgt haar moeder een zware hersenbloeding door een val. Vanaf die dag is haar mama, haar moedertaal niet meer machtig. Caro probeert op talloze manieren contact te leggen met haar moeder.
Hierdoor komt er terug intens contact tussen moeder en dochter. Haar mama vertelt op een overstaanbare manier vele vertellingen aan Caro.
Haar moeders ziektebed loopt samen met de geboorte en het opgroeien van de roeken in de bomen vlak aan het raam van haar mama's kamer.
Hieruit haalt Caro kracht om met de moeilijke situatie van verlies en rouw om te gaan.
Deze roman is een poëtische, zintuigelijke en diepzinnige roman over een dochter, die haar moeder graag wil bevrijden uit haar hersenroes.
Hierbij gebruikt de schrijfster vertellingen, mythen en haar lievelingsboeken rond vrouw-zijn.
Ik raad dit boek aan aan wie graag diepzinnige romans leest waarbij de moedertaal een belangrijk gegeven is.
Synopsis
Na een ongelukkige val blijft de moeder van de ik-figuur achter met een gedeeltelijke verlamming en kan ze enkel praten in onbegrijpelijke woorden en zinnen. Voor een schrijver is geen groter verlies denkbaar dan het verlies van taal. Door middel van taal wil de dochter de band met haar moeder weer uittekenen. Deze autofictie is een ode aan de moeder, maar ook aan taal, literatuur en fantasie.
