Een goeie tweede van Coco Mellors

Dit is de tweede roman van Coco Mellors, na 'Cleopatra and Frankenstein' die ik vorig jaar las en die prompt één van mijn favoriete boeken werd. De lat lag dus hoog voor dit nieuwe exemplaar!

Het is duidelijk dat Mellors' hart hard klopt voor New York City, want opnieuw ligt het epicentrum van dit verhaal in The Big Apple. Hoewel de hoofdpersonages na hun jeugd allemaal verkasten of - naar onder andere L.A. en Londen - komen ze uiteindelijk opnieuw samen in de stad waar ze opgroeiden.
Het verhaal start op de eerste verjaardag van Nicky Blue's overlijden, één van de vier zusters Blue. De drie overgebleven zussen vechten elk op hun eigen getroubleerde manier met de nasleep van dit drama, en worden daarbij uitgedaagd door het verslavingsgen, dat duidelijk aanwezig is in hun gezin en zich bij elk van hen anders manifesteert.

Hoe de auteur omschrijft wat verslaving of afhankelijkheid doet met de (ex-)gebruiker en diens omgeving, blijft me het meest bij van deze roman. Het nodige veldwerk leerde me ondertussen dat Coco Mellors zelf deel uitmaakt van een lange familielijn alcoholisten en verslaafden, en ze dus beschrijft vanuit haar oogpunt als ervaringsdeskundige. Ze slaagt er zo in om een inkijk te geven in een voor velen abstracte wereld, en ze doet dit dan ook intens en waarachtig.

De eerlijkheid gebied me om toe te geven dat Blue Sisters voor mij niet dezelfde kwaliteitsstandaard behaalt als Cleopatra & Frankenstein, maar die hoge lat nogmaals bereiken was wat mij betreft sowieso een moeilijk haalbare kaart 🌞