Je kunt niet samen huilen als je niet ook samen kunt lachen.

BLUE SISTERS. Coco Mellors. ****

In mijn opleiding las ik, in een van mijn psychologiecursussen, dat geen constellatie moeilijker is dan een gezin met uitsluitend dochters. En hier heb je er vier, bovendien in een problematisch gezin, en zo verschillend als de vier elementen. Als dan de zus, die het cement was, wegvalt, komen de drie andere in vrije val terecht. Ze moeten niet alleen hun eigen evenwicht terugvinden, maar ook een nieuwe plek en onderlinge balans. Zelfs hun identiteit. Hun copingsystemen met het verlies hebben hen vervreemd van zichzelf en van elkaar.

Een roman over de onverbrekelijke band tussen zussen, over verlies en rouw, over verschillend zijn en bloed dat kruipt waar het niet gaan kan.

Vlot geschreven, een pageturner… Maar er is een maar. En op zich hoeft die geen obstakel te zijn en kan zelfs het tegendeel het geval zijn, dat het je wereld verruimt. Ik vond het spijtig dat ik me met geen enkele zus echt kon identificeren qua daadwerkelijke leefwereld (al zou ik het tegelijk niet willen, eerlijk gezegd). In die zin bleef ik eerder buitenstaander en toeschouwer dan ‘één van hen te zijn’, toch in het leven van alledag. De betrokkenheid moest ik vinden in de diepere psychologische lagen.

Gefascineerd? Zeker, maar ook op mijn hoede.

Mededogen? Ja.

Liefde? Als ze door elkaar willen schudden een vorm van liefde is, ook een ja.

En daarin zit wellicht voor een groot stuk de kracht van dit boek. De zussen zijn menselijk in hun gebreken, heilig in hun liefde.

Als ik dan toch met een van de drie een terrasje zou mogen doen?

Met Bonnie. Ik boks niet, maar heb mijn (schijn)gevechten met de wereld en mijn schaduw.

Met Avery. Ik ben de oudste van twee zussen en moest de wijste zijn en haatte het, maar stond tegelijk op mijn strepen als oudste.

Met Lucky. Je hebt een lichaam maar je bent het niet, en toch moet je het er mee doen.

Met Nicky. Wie kent niet de eenzaamheid van pijn?

En in alle disharmonie ineens de samenklank. Als je samen huilt of samen lacht.