Opgroeien in een excentrieke familie
Rebecca West vertelt het verhaal van De familie Aubrey vanuit het perspectief van Rose, één van de kinderen. We worden meegetrokken in de fantasiewereld van het kind, vaak grappig. Rose lacht met volwassenen omdat ze kinderen vaak niet ernstig nemen:
“Hij keek me zijdelings aan en zette vervolgens een zeer aimabel gezicht op. Hij hing kennelijk de theorie aan dat als hij iets onaangenaams tegen papa zei, maar ondertussen een openhartig en vriendelijk gezicht opzette, de betekenis van de woorden me zouden ontgaan.”
Moeder Aubrey is een getalenteerde pianiste die haar carrière niet heeft kunnen volbrengen. Om ervoor te zorgen dat haar drie dochters later wel succesvol worden en zo voor zichzelf zullen kunnen zorgen, port ze hen aan hun dagelijkse piano-oefeningen te doen. Samen met hen leren we veel over muziek en vertoeven we in hun literaire wereld.
De labiele vader en zijn vage werkopdrachten verplichten hen creatief te zijn om te overleven. Hierdoor belanden ze soms in buitengewone omstandigheden. Het is een verhaal vol liefde en mededogen.
Rebecca West schrijft met humor, in een kleurrijke taal. Ze is kritisch, vooruitstrevend en sociaalvoelend. Vanuit dit perspectief krijgen we een beeld van einde 19de
eeuw begin twintigste eeuw.
De roman werd voor het eerst uitgegeven in 1957, heruitgegeven in 2022. Dit eerste deel gaat tot aan de Eerste Wereldoorlog.
Het tijdsbeeld dat ze schetst, voelt soms verrassend actueel aan:
“Eén van de merkwaardigste kenmerken van deze tijd van overvloed, die eindigde met de Eerste Wereldoorlog, was dat rijken doodsbang waren hun rijkdommen te verliezen.”
Ik las deel 1 en 2 op e-reader. via uitlening in de bib Deel 3 las ik in het papieren boek.
Synopsis
De lotgevallen van een muzikaal, net niet arm gezin in Londen begin 20e eeuw.