Droom of werkelijkheid, zelf of schaduw,

Ik ben een absolute fan van Murakami. Bij het lezen van zijn boeken ervaar ik telkens die ongelooflijke rust. Wellicht omdat hij altijd schrijft vanuit een ik-persoon die deze rust uitstraalt. Zo word je langzaam het magisch-realistische verhaal ingetrokken. (Even terzijde; magisch-realisme heb ik destijds via de magistrale boeken van Hubert Lampo leren kennen, ook aanraders).

Wat bedoelt Murakami met de afsplitsing van onze schaduw? Moet je het als een metafoor zien? Wie zijn de echte personages? Wie de onechte? En hoe zit dat dan in die stad met zijn onvaste muren waar zich o.a. een bibliotheek bevindt met oude dromen.

Kortom, tijdens het lezen, maar ook nadien, blijf je je afvragen hoe dit alles te begrijpen. Een ideaal boek om in groep te bespreken want ik ben ervan overtuigd dat ik nog een aantal verborgen kantjes niet opgemerkt heb.