Het jongensprobleem
Het is hoog tijd om, na de vrouwen, ook de mannen te bevrijden. Dat schrijft Richard Reeves in een evenwichtig gedocumenteerd boek, dat goede vragen stelt.
Ik las dit boek in 2022 en nu is het ook beschikbaar in de Nederlandse vertaling van Frans Reusink.
Richard Reeves, een Britse auteur met ervaring als politiek strateeg en socio-economisch onderzoeker, ziet drie grote problemen voor de 21ste-eeuwse man: hij studeert niet goed, vindt zijn plek niet op de moderne arbeidsmarkt en voelt zich ontheemd in zijn rol als vader.
Reeves' uitgangspunt is een opvallende en ook wel strijdbare toepassing van een feministisch credo: dat mannen de weg kwijt zijn, is niet het gevolg van een "massale psychologische ineenstorting, maar van fundamenteel structurele problemen".
Dat jongens het op bijna alle vlakken ruim slechter doen dan meisjes, te beginnen in het onderwijs, maakte tot nu toe weinig emoties los. Alle data wijzen nochtans op een onacceptabele kloof.
We hebben culturele idealen gecreëerd, normen voor excellentie, codes van gewenst gedrag en een hele wereld van opvoeding en onderwijs waar jongens minder goed in gedijen, in die mate dat ze achterstand oplopen, minder hoogopgeleid zijn, minder sociaal en geografisch mobiel, minder succesvol, zelfverzekerd. Dat treft jongens uit de zwakste milieus bovendien bovenmatig. Zoiets brengt ook meisjes en vrouwen geen voorspoed.
Emancipatie is geen zero-sum game, waarbij de winst van de ene het verlies zou zijn van de andere. Op belangrijke plaatsen (zoals in posities van macht) en over belangrijke domeinen (zoals seksualiteit) moet de vrouwelijke strijd onverminderd doorgaan. Tegelijkertijd worden, zeker in onderwijs en opgroeien, bijsturingen richting jongens onvermijdelijk. Vanuit de verworven gelijkheid, en dus zoekend naar ingrepen waar ook meisjes beter van worden. Het jongensprobleem aanpakken, hoeft helemaal niet te polariseren.
