Een emotionele reis
Toevallig las ik dit boek op de dag dat de Russen exact 80 jaar geleden het concentratiekamp Auschwitz bevrijdden (27-01-1945). Het boek sleepte me helemaal mee. Evelien Rutten is een journaliste met een scherpe pen en het verhaal dat ze schrijft is heel dicht op haar huid.
Met haar 13-jarige dochter Hera en haar twee tantes Misha en Wanda onderneemt ze een reis op zoek naar sporen van haar familie.
Na de onverwachte dood van haar moeder Stanislawa Nowak in 2002 beseft Evelien dat ze haar nog zoveel wilde vragen. Ze wist natuurlijk al dat haar grootouders (de ouders van haar moeder) Polen waren die de Tweede Wereldoorlog hadden meegemaakt, maar wat er precies allemaal gebeurd was, daar zaten veel gaten in. Gelukkig leven de zussen van haar moeder (Misha en Wanda) nog, en zij aanvaardden graag haar voorstel om mee op reis te gaan naar betekenisvolle plekken in het leven van haar grootouders.
Het is een pakkend, hallucinant verhaal en een ode aan de ongelooflijke levenskracht van mensen. Beide grootouders overleefden de gruwel van de kampen en Evelien beseft hoezeer dit verleden ook haar gemaakt heeft tot wie ze is. Dat wil ze ook aan haar dochter doorgeven zodat het nooit vergeten wordt.
Ik denk dat dit boek verplichte lectuur zou moeten zijn voor het middelbaar onderwijs, samen met een reis naar een van de kampen.
Synopsis
Persoonlijk verslag van de reis die de auteur samen met haar tienerdochter en twee tantes maakt, naar Auschwitz en andere plekken in Europa die een rol hebben gespeeld in hun familiegeschiedenis, waarbij zij trauma’s uit het verleden een plaats proberen te geven. Met zwart-witafbeeldingen.