De overgang van onschuld naar volwassen bewustzijn
Le Château de ma mère (1957) is het tweede deel van Marcel Pagnols autobiografische cyclus Souvenirs d'enfance.
De titel verwijst naar een kasteel dat Marcel tijdens een wandeling ziet en in verband brengt met zijn moeder, als een symbool van haar liefde, bescherming en breekbaarheid.
Marcel Pagnol (1895-1974) schrijft in een toegankelijke, beeldrijke stijl, vol humor en tederheid. Hij observeert mensen met mildheid, zonder cynisme, maar ook met oog voor hun tekortkomingen. Zijn beschrijvingen van het Provençaalse landschap zijn levendig en doordrenkt van geur, licht en sfeer.
Zijn stijl is ook sterk orale literatuur - alsof je een verhaal wordt verteld aan de keukentafel, rijk aan anekdotes, karakterportretten en zintuiglijke details.
Le Château de ma mère is een warm, ontroerend en diep menselijk boek dat de overgang van onschuld naar volwassen bewustzijn beschrijft. Het is niet alleen een eerbetoon aan Pagnols moeder, maar ook een poëtische reflectie op het geluk van de jeugd - en de pijn van het afscheid ervan.
