Over onvervulde verlangens en de onmogelijkheid van perfecte keuzes

De hoofdpersoon van de roman Tussenjaren (2025) is Charles Dumont, een 61-jarige hartchirurg. Dertig jaar geleden verdween zijn eerste vrouw Sylviane, moeder van hun dochter Claudia, op mysterieuze wijze uit zijn leven. Ze vertrok zonder duidelijke verklaring, maar liet een brief na waarin ze beloofde elkaar drie decennia later terug te zien in Napels. Zonder iets tegen zijn huidige gezin te zeggen, reist Charles naar Napels.

Deze intrigerende roman stelt expliciet de vraag: kun je echt opnieuw beginnen? Is het mogelijk het leven dat je verliet of dat je verlangde, terug te pakken, of blijf je de schade van het verleden altijd meedragen?

Wat me in dit boek vooral aantrekt is het onderzoek naar de mogelijkheid - of de illusie - van een zuivere, nieuwe start in het leven.

Ook de zinnelijke, cinematografische stijl en de verwijzingen naar de grote Italiaanse cinema van beginjaren 1960 spreken me aan.

Yannick Dangre slaagt erin een universeel thema - het verleden dat je achtervolgt - op een zeer persoonlijke en indringende manier te verbeelden. Het is zowel een roman die je in één adem kunt uitlezen - omdat je wilt weten of Sylviane zal verschijnen - als een boek om af en toe tussen de regels stil bij te staan. Zeker een aanrader!