De oorlog in een mensenleven.

Jean Van Laer wordt geboren in 1935. Hij maakt als kind de oorlog mee. Zijn vader wordt opgepakt en keert nooit terug uit het concentratiekamp, een traumatische gebeurtenis die Jean zijn hele leven blijft achtervolgen.
Op 87-jarige leeftijd, met beginnende alzheimer, vindt hij het noodzakelijk om zijn verhaal op papier te zetten zodat niet vergeten wordt : de oorlog houdt nooit op in het leven van een mens.
Jean moet snel zijn, want zijn geheugen gaat met rasse schreden achteruit.
René Swartenbroekx verweeft in zijn roman zijn eigen oorlogsherinneringen. Op 90-jarige leeftijd schrijft hij voor het eerst een volwassenenroman, en wat voor een !
In het verhaal krijgen we ook een kijk op het stellen van de alzheimerdiagnose. De emoties die dat teweegbrengt en de gevolgen van de ziekte worden op een zeer waarheidsgetrouwe en pakkende manier beschreven. De schrijver heeft er veel research voor gedaan.
De afwisseling tussen de oorlogsverhalen en de alzheimerstrijd maken het boek heel boeiend !