De vlucht van Ikarus

WOLF. Lara Taveirne. *****

Rouw is broos.

De woorden van Lara Taveirne zijn als minuscule ijskristallen.

Als ze langzaam dooien, glibberen ze over je rug en gaan ze een beetje glanzen, ochtenddauw in de zon.

Rouw is stil.

Zoals in naar boven roepen ‘Kom je eten?’ en er komt geen ‘Jaja…’

Rouw is de donkerste nacht en daarin sterren zoeken.

Rouw is alleen en samen en elk op zijn eigen manier.

Rouw is koppig en zacht.

Rouw is in een Amsterdamse boekwinkel zijn benen zoeken om over te struikelen.

Rouw is zoals hij tegen de wind in willen fietsen en het kut vinden.

Rouw is hem terug willen schrijven en merken dat je hem weg schrijft.

Hij komt nooit meer terug.

Rouw is in alles zoals het leven in alles is.

En je rouwt zoals je leeft.

Achterstevoren lees je zijn naam als Flow.

Rouw is werkelijkheid en je broer weer verbeelden.

Hij zou het geweldig hebben gevonden.

Want verdwijn je niet in de hoop gevonden te worden?