Een visionair meesterwerk over de grenzen van kennis

Bouvard et Pécuchet is een satirische, onvoltooide roman van de Franse schrijver Gustave Flaubert, geschreven tussen 1872 en zijn dood 1880.

Het boek werd postuum gepubliceerd in 1881 en geldt als een van de meest intellectueel ambitieuze werken van Flaubert - een meedogenloze kritiek op de menselijke neiging tot systematisering , oppervlakkige kennis en dogmatisch denken.

De roman draait om twee Parijse klerken: Bouvard, joviaal en praktisch, en Pécuchet, serieus en pedant. Ze ontmoeten elkaar toevallig, ontdekken een gedeelde liefde voor kennis, erven geld, en besluiten om hun baan op te geven om zich volledig te wijden aan het 'onderzoek van alles'.

Flaubert is vooral bekend door zijn roman Madame Bovary, maar Bouvard et Pécuchet is mijn persoonlijke favoriet. Flaubert stelt ons de vraag: wat betekent het om te weten? Kunnen we ooit iets echt begrijpen als alle systemen uiteindelijk tegenstrijdig blijken? De roman suggereert dat het menselijke streven naar kennis vaak meer over ijdelheid en verwarring gaat dan over waarheid.

Bouvard et Pécuchet is een unieke, radicale roman. Het is tegelijk komisch en tragisch, briljant en frustrerend, cynisch en diepzinnig. Flaubert laat zien hoe de drang om de wereld intellectueel te beheersen eindigt in absurditeit. Het is geen makkelijke lectuur, maar wel een visionair meesterwerk voor wie geïnteresseerd is in kennis, twijfel en de grenzen van het denken.

(Een boek van Flaubert lees je bij voorkeur in de originele Franse versie. Zijn heldere, objectieve schrijfstijl is een waar genot voor de lezer. Bouvard et Pécuchet wordt nog jaarlijks herdrukt en is naar goede Franse gewoonte ook steeds beschikbaar in een goedkope pocketeditie.)