Een monumentale, doorwrochte cultuurgeschiedenis die de jaren zestig in al hun wereldwijde complexiteit onderzoekt
De jaren zestig. Een cultuurgeschiedenis (2018) van Geert Buelens is geen standaard terugblikkend werk over flower power of protest. Het is een monumentale, doorwrochte cultuurgeschiedenis die de jaren zestig in al hun wereldwijde complexiteit onderzoekt. Het biedt een frisse, kritische én levendige kijk op een decennium dat ons collectieve geheugen nog steeds vormgeeft - en dat ondertussen veel minder eenduidig blijkt dan doorgaans gedacht.
Wat dit boek bijzonder maakt is het mondiale perspectief, voorbij het Westerse narratief. Bovendien hanteert de auteur een dubbele structuur: het boek wisselt jaar-per-jaar hoofdstukken af met thematische hoofdstukken over begrippen als hoop, geloof, liefde, geweld, macht en werk. Deze werkwijze levert een rijk cultureel overzicht op, al kan de wisselwerking tussen tijd en thema soms even zoeken zijn.
Met honderden (vaak vermakelijke) lijstjes - zoals "10 ultieme liefdesliedjes" of "10 iconen van protestmuziek" - prikkelt Buelens constant de lezer. Het boek is toegankelijk en leest vlot, terwijl het tegelijkertijd als naslagwerk een enorme diepgang biedt.
De auteur relativeert de romantiek rond de jaren zestig. Hij wijst op de ruimte die toen ontstond voor 'subculturen' wereldwijd - jongeren die zich met cultuur manifesteerden - evenals op de escalerende invloed van massamedia zoals televisie, transistorradio en bandrecorders. Hij benadrukt ook het belang van de zwarte cultuur, soul en protestmuziek als drijvende krachten, en hoe die de fundamenten legden voor latere stromingen zoals hiphop.
De jaren zestig. Een cultuurgeschiedenis is een indrukwekkend, omvangrijk werk dat het iconische decennium op geheel originele wijze in kaart brengt. Zeker een aanrader, en dat niet enkel voor kinderen van de jaren zestig zoals ik er zelf een ben.
