Verhalen vertellen bij de therapeut
De laatste sessie (2025) is een krachtige toevoeging in het oeuvre van Saskia de Coster, waarin ze haar talent bewijst om het alledaagse, ogenschijnlijk eenvoudige leven te ontrafelen en te tonen hoe veel van onze identiteit is gevormd door stilte, door wat we niet zeggen, door herinneringen die we zorgvuldig bewaren of negeren.
Het kaderverhaal van de therapiesessie van de hoofdpersoon, de 75-jarige Kristien, laat toe om te 'bijten in de bittere waarheid'. De therapeutische setting fungeert deels als metafoor: voor alle gesprekken die je nooit voert, alle woorden die je niet uit, alle waarheden die blijven zitten.
Kristien is geen heldin in de zin van grote actie, maar haar binnenwereld wordt boeiend, complex en herkenbaar. De spanning zit niet in plotwendingen maar in de gevoelens: onderdrukte verlangens, schaamte, ambivalenties.
Het is geen luchtig boek, maar voor wie als lezer bereid is mee te gaan in de stilte en het nazinderen, is dit een boek dat blijft hangen.
