'beste boeken van 24'? En of!

Hertmans is een auteur naar wiens boeken ik altijd uitkijk. In ‘Dius’ doet hij je duiken in de wereld van een kunstdocent, een fijnzinnig man die zich het diepst voelt leven in de ongereptheid van de wilde natuur, de liefde voor klassieke muziek en zijn fascinatie voor kunst uit renaissance. Als hij schilderijen of beeldhouwwerken beschrijft, dan doet hij dat met zo’n talig talent dat je geprikkeld wordt om ze ook met eigen ogen te willen zien. Ik heb dan ook een paar maal de kortste weg gezocht … via Google!

Maar het boek gaat vooral over de bijzondere vriendschap tussen de academicus en een niet in één gat te vangen student, bijna elkaars tegenpolen en precies misschien net daarom zo’n openbaring voor elkaar. Het gaat ook over zijn ervaring met vooral die ene vrouw die heel diep naar binnen gaat, ook als ze uit zijn leven verdwijnt. Als je je intens verbindt met mensen, vaar je langs paden van innigheid en diep geluk, maar loert ook de pijn om de hoek als het lot toeslaat.

Hertmans lezen is pure literaire gastronomie: zijn diep doorvoelde fascinatie voor kunst en muziek, zijn belezenheid, zijn filosofische bedenkingen, zijn mensenkennis, de trefzekere (af en toe humoristische) typering van mensen (studenten, docenten) en de plaatsen waar hij verblijft: hij serveert ze met een grote zelfbewustheid.
De man weet bovendien hoe hij zijn verhaal zo componeert dat het tot de laatste zin kan verrassen en ontroeren. Ik heb het met tranen in mijn keel weggelegd.