Hommage aan Peru en aan de muziek van dit land

In zijn nieuwe roman keert Nobelprijswinnaar Vargas Llosa terug naar zijn geboortegrond: Peru. Aan de hand van de levendige geschiedenis van de Peruaanse muziek, komen het land, zijn politiek en cultuur tot leven.

Dit was het eerste boek van Vargas Llosa dat ik las. Ik las het net vóór zijn overlijden op 13 april 2025.

Ik ben blij dat ik het gelezen heb voor zijn overlijden, met een levende auteur in gedachten.
Want het boek gaat over criollo, de muziek van Peru en hoewel er een hoofdpersonage is, de Peruaanse journalist Toño Azpilcueta, zijn het toch de woorden en gedachten van Mario Vargas Llosa die we lezen.

inhoud:
De Peruaanse journalist Toño Azpilcueta ademt en leeft Peruaanse muziek. Helaas wordt hij (nog) niet erkend als schrijver en kan hij zijn enorme kennis alleen kwijt in goedkope tijdschriften die hem weinig betalen.

Op een avond gaat Toño naar een concert van een gitarist van wie hij nog nooit heeft gehoord. Zijn naam is Lalo Molfino, en zodra de eerste akkoorden klinken beseft Toño dat hij naar iemand luistert met een verbazingwekkend talent.

In zijn artikel voorspelt hij een succesvolle carrière voor Lalo Molfino, maar enige tijd later komt hij erachter dat de muzikant in volledige anonimiteit is overleden. Wie was Lalo Molfino? Waarom lijkt niemand zich zijn naam of zijn muziek te herinneren?

Toño gaat op onderzoek. Hij wil dit absoluut ontdekken. Tegelijk gelooft hij erin dat het land verenigd kan worden door de muziek, de criollo muziek.

Hij begint aan een reis naar het hart van Peru, vastbesloten een boek over Lalo Molfino en de cultuur van zijn land in het licht van inheemse muziek te schrijven.

De muziek, criollo, die ontstond in de armste straten van Lima en die, misschien wel voor het eerst, alle Peruanen onder dezelfde hemel kon verenigen. Naïef misschien maar ook idealistisch.

Een tip van de vertaalster Mariolein Sabarte Belacortu: "Omdat u de Peruaanse wals misschien niet kent, raad ik u aan op Google 'vals Peruano' in te typen om u tijdens het lezen te laten vergezellen door deze aangename muziek.
Zeg nu zelf: wat kan je meer motiveren om dit boek te lezen? Als je van muziek houdt tenminste.

In het begin is de roman een beetje verwarrend. Naargelang het boek vordert en je als lezer de ongewone structuur meer gewoon wordt (hoofdpersonage en zijn verhaal, afwisselend met geschiedenis en visie op het land Peru) wordt het boeiend en zelfs ontroerend soms.

Om een of andere reden kwam ik er nog niet toe iets te lezen van Vargas Llosa, hoewel ik het altijd wou. Ik hou van Spaanse en Latijns-Amerikaanse literatuur, en dit was zo'n belangrijk auteur. Bovendien ben ik ook een muziekliefhebber (ik heb zelfs een CD van Lucha Reyes), dit was het ideale boek om te beginnen met "Vargas Llosa". En het smaakt naar meer.