Familiegeheimen en overspel
Pierre et Jean (1888) van Guy de Maupassant (1850-1893) draait om de broers Pierre (een arts) en Jean (een advocaat), die in Le Havre met hun ouders wonen. Hun rustige leven verandert drastisch wanneer Jean een erfenis ontvangt van een oude familievriend, Léon Maréchal.
Guy de Maupassant is een van mijn geliefkoosde schrijvers. Naast bekendere romans als Bel-Ami en Une vie schreef hij met Pierre et Jean een subtiele studie van jaloezie, familiebanden en het effect van een verzwegen waarheid.
Voor mij is Pierre et Jean Maupassants meest geslaagde psychologische roman. Het werk is compact maar intens, en legt meer nadruk op innerlijke conflicten dan op uiterlijke actie. Maupassant gebruikt realistische en psychologische diepgang, met aandacht voor kleine gebaren en gevoelens. Situaties van jaloezie en wantrouwen die de broederband (of zusterband) onherstelbaar verbreken zijn voor veel lezers zeker herkenbaar.
Maupassant schrijft in een sobere, heldere stijl zonder overbodige versieringen. Hij kiest vaak korte, directe zinnen die het verhaal toegankelijk maken. Beschrijvingen van de omgeving (bijvoorbeeld de haven van Le Havre) zijn concreet en precies, waardoor de sfeer tastbaar wordt.
Ik geef hiervan een voorbeeld uit mijn pocketeditie (Gallimard, Folio Classique 3250, kostprijs 3 euro), pagina 173:
"Elle était restée d'abord seule avec Pierre sur la plage, car ils n'avaient envie ni l'un ni l'autre de s'amuser à courir dans les roches et à barboter dans les flaques; et pourtant ils hésitaient à demeurer ensemble. Elle avait peur de lui, et son fils avait peur d'elle et de lui-même, peur de sa cruauté qu'il ne maîtrisait point."
De dialogen zijn natuurlijk en vaak beladen met ondertoon. Maupassant laat personages soms zwijgen of omwegen maken in hun gesprekken, waardoor hij je als lezer dwingt de verborgen emoties en spanningen tussen de personages zelf te ontdekken.
Kortom: lees dit beklijvende kleinood uit de Franse literatuur dat garant staat voor 166 pagina's leesplezier.
