Tussen satire en existentiële horror
Mijn eerste Philip K. Dick, en ik ben meteen verkocht. Heel kort: in Ubik volgen we Joe Chip, een technicus bij een anti-psi bedrijf, die vreemde veranderingen in de realiteit ervaart.
Het boek slingert je heen en weer tussen filosofie, sciencefiction en existentiële horror. Het grijpt je bij je nekvel en sleurt je een vreemde, uiteenvallende wereld in.
Dick legt complexe ideeën en concepten uit op het tempo van zijn personages, waardoor je nooit het gevoel hebt dat je meteen alles moet snappen. Je leert mee, puzzelt mee, en dan, net als je denkt dat je het begrijpt, draait hij het verhaal om. En dan nog eens. Je weet nooit wat echt is en wat niet. Over de thema's en connecties met onze maatschappij bestaan veel theorieën en interpretaties. Dat maakt het boek nog zoveel leuker. Ik dacht tijdens het lezen vaak dat ik de 'clou' van het verhaal eindelijk doorhad, maar liep al snel tegen de muur. Zelfs nu weet ik het eigenlijk nog altijd niet helemaal. Toch leest het boek verrassend vlot, dankzij Dick's heldere schrijfstijl en scherpe dialogen.
Het hoofdpersonage (Joe Chip) is een beetje een loser, maar niet zo erg als Ignatius uit mijn vorige tip (A Confederacy of Dunces). Joe Chip is effectief intelligent en bij momenten kan ik me echt in hem inleven. Ik lijk precies wel een zwak te hebben voor dat soort sukkelaars.
Favoriete quote:
“I’ll sue you,” the door said as the first screw fell out. Joe Chip said, “I’ve never been sued by a door. But I guess I can live through it.”
Boek #1 - Boekenclub
