Eigenlijk is het niet grappig, maar toch moest ik heel hard lachen...
Een dun boekje, en pagina's gevuld met korte zinnen zonder leestekens of hoofdletters.
Dat dit misschien gewoon in de notitiepagina van haar smartphone tot leven gekomen is, maar ik heb een paar keer vreselijk hard gelachen met het relaas van een moeder-met-slapeloze-pasgeborene die zich een slag in het rond wandelt om babygekrijs en eigen waanzin te vermijden.
De passage waarin de schrijfster kurkdroog verhaalt hoe er tijdens een eenzame middag in de tuin van haar vakantieverblijf plots een 'man in skipak' uit de lucht komt donderen: GOUD.
Dit is een debuutroman, maar Suzanne Grotenhuis is een geboren verteller. Vijf sterren!
Synopsis
Suzanne Grotenhuis wandelt na de geboorte van haar zoon dagelijks door het park omdat hij anders niet kan slapen. Het is een erg eenzame periode voor haar. Volgens haar omgeving moet ze goed voor zichzelf zorgen. Maar het zijn net haar toevallige ontmoetingen in het park die zo veel verschil maken. In dit boek deelt ze haar gedachten over zelfzorg en verbinding met anderen.
