het boek met het azuurblauwe leeslintje

Het onderwerp duikt tegenwoordig op in tv-series, in columns, en ja, ook in nogal wat in literatuur: rouw en verlies. Ergens terecht, want het leidt tot heel persoonlijke, vaak emotionele getuigenissen en allerlei diepe reflecties over leven en dood die op de lezer worden losgelaten.
Wat zoekt die in zo'n boek? Herkenning, wellicht, of inzicht, of verwerking van het eigen verlies. In het beste geval gewoon een oefening in empathie.
Dat alles aan de hand van een particulier verhaal. In 'Wolf' beslist de jongste broer uit een gezin van vijf op 18-jarige leeftijd om zich te laten doodvriezen in een bos in het Hoge Noorden. De familie staat voor een raadsel. Hoe kijk je in het hoofd van iemand die wou verdwijnen? Hoe bereik je het evenwicht tussen aanvaarden en vasthouden? Hoe vind je jouw weg te midden van de 'rouwconcurrentie' van familie en vrienden? En wat als je schrijver én zus bent van de verloren persoon? Mag je je zijn verhaal toe-eigenen met je taal en verbeelding?
Lees dit boek in etappes, het leeslintje laat je stilstaan en weer verdergaan. Waarom het lintje azuurblauw hoort te zijn, dat mag je zelf verzinnen!