Een hoogst persoonlijke literair hoogstaande weergave van de jaren 1941 tot 2006.

Annie Ernaux slaagt er in om bijna 70 jaar, de periode van 1941 tot 2006, weer te geven in virtuoze literaire schetsen. Soms is een schets niet langer dan een zin of paragraaf, soms is ze een paar pagina's. Maar in die schetsen zit telkens zo veel en bijzonder vaak verpakt in een heerlijke zin. De schrijfster is dan ook een Nobelprijswinnaar literatuur. Noblesse oblige.

Het is autobiografisch en gaat uit van haar eigen geheugen, enerzijds lichtvoetig en anderzijds diep door die hoogstpersoonlijke blik. Dat maakt het een emotionele rit.

Het boek houdt Frankrijk ook een spiegel voor. Bij uitbreiding voor de Belgische lezer, is dit daarmee een stukje Europese geschiedenis. En ook op dit vlak relevant.

Ondanks de persoonlijke autobiografische aard, is het een aanrader voor elke leeftijd, zelfs en misschien zeker voor de jongere lezer. Om te weten hoe snel de wereld en de maatschappij veranderd is in de voorbije 70 jaren, in die paar generaties. Om daar inzicht in te krijgen, moet je luisteren naar de verhalen van de mensen die deze veranderingen en evoluties hebben meegemaakt en eigenlijk ook gecreëerd hebben.

Het is een boek dat blijft nazinderen. Bijzonder sterk.

Aan de tweetalige lezer raad ik aan om dit boek te lezen in originele versie. In het Frans komen de mooiste zinnen nog beter uit. In de Nederlandstalige versie betrap ik mezelf er op dat ik me afvraag hoe de originele zin geformuleerd is.