In de voetsporen van Arthur Rimbaud
De roman Door de naamloze vlakte (1985) is het relaas van een tocht door Ethiopië in het voetspoor van de Franse dichter Arthur Rimbaud (1854-1891). In de loop van het traject identificeert de auteur, gewezen diplomaat en schrijver Herman Portocarero (°1952), zich in toenemende mate met de dichter, terwijl je als lezer ondertussen een tocht maakt door een collage van echte en verzonnen, verborgen en expliciete Rimbaud-citaten (o.a. uit Illuminations en Une saison en enfer).
Portocarero gaat uit van een fictief manuscript dat een achttal onbekende gedichten van Rimbaud bevat. De Franse schrijver zou deze gedichten genoteerd hebben tijdens zijn tienjarige zwerftocht (1881-1891) door de 'naamloze vlakte' van Ethiopië. Portocarero vindt in het landschap talrijke poëtische verwijzingen terug.
In dit boek verzet Portocarero zich tegen de algemeen gangbare opvatting dat Rimbaud vanaf 1881 geen literair werk meer geproduceerd zou hebben. De legende wil dat Rimbaud zich tijdens zijn Afrikaanse omzwervingen onledig heeft gehouden met wapenhandel.
Dit fascinerende tweede boek van Herman Portocarero is de voortzetting van de beknopte en poëtische stijl, vol archaïsmen en neologismen, die zijn eerste Nederlandstalige boek Het anagram van de wereld (1984) kenmerkte. Deze twee boeken waren een hype in de jaren 80 van vorige eeuw en zijn nu ten onrechte in de vergeethoek geraakt.
