Uitdagende literatuur

Dit is het meest bizarre boek dat ik ooit las!
De hoofdpersoon is een psychiater die succesvol is in het behandelen van dementie bij ouderen. Hij maakt gebruik van een bijzondere methode: hij brengt de patiënten naar kamers in een denkbeeldige psychiatrische inrichting, waarbij elke etage een andere periode uit de twintigste eeuw representeert. Zijn taak is om de herinneringen van mensen te bewaren en te beschermen. Deze herinneringen zijn niet alleen persoonlijke verhalen, maar ook collectieve geschiedenis die door de tijd heen vervagen of worden vergeten.

Gospodinov schakelt moeiteloos tussen het heden, waarin de verteller worstelt met zijn eigen identiteit en herinneringen, en het verleden dat vaak wordt weergegeven via korte verhalen, dromen of herinneringen van andere personages. De verteller onderzoekt hoe herinneringen en verhalen ons definiëren en fungeren als een soort schuilplaats tegen vergankelijkheid en verlies. Het idee van een "schuilplaats" suggereert dat herinneringen ons een veilige plek bieden om te ontsnappen aan de tijd, maar ook dat ze ons verbinden met degenen die ons voorgingen. Ze vormen een soort geheugenpoort, waardoor we contact kunnen houden met het verleden en onze eigen geschiedenis.

Het boek nodigt uit tot reflectie over de vergankelijkheid van het leven, en de manieren waarop we onze verhalen koesteren en doorgeven. De schrijfstijl is zowel subtiel als krachtig, met een diepe gevoelslaag die de lezer aanspoort tot nadenken over tijd, herinnering en verbondenheid.

Gospodinov weet een sfeer van melancholie en hoop te combineren, en laat de lezer nadenken over hoe wij ons verhouden tot onze geschiedenis en de verhalen die ons vormen. Een indrukwekkende, maar ook verwarrende roman die nog lang in mijn geheugen zal blijven hangen. Hoewel ik een fan ben van historische romans, had de geschiedenis in dit boek iets beknopter mogen zijn. Die vond ik net iets te uitgebreid om de eigenlijke boodschap over te brengen.