Een melancholische roman over sterfelijkheid, politiek verval en herontdekte liefde

De roman Anéantir (2022) van Michel Houellebecq speelt zich af in de nabije toekomst (2027) en volgt Paul Raison, een hoge ambtenaar bij het Franse ministerie van Financiën. Frankrijk bevindt zich in een periode van politieke instabiliteit en spanning: er zijn mysterieuze cyberaanvallen, terroristische dreigingen en geruchten over een mogelijke nieuwe presidentiële verkiezingsstrijd.

Parallel aan deze politieke intrige wordt Paul geconfronteerd met ingrijpende gebeurtenissen in zijn privéleven.

De roman volgt hem in een soort dubbelleven: enerzijds de grote politieke en maatschappelijke ontwikkelingen, anderzijds zijn intiemste confrontatie met ziekte, sterfelijkheid en liefde.

Waar vroegere werken van deze auteur - zoals Soumission en Les Particules élémentaires - vaak provocatief en maatschappijkritisch waren, lijkt Anéantir eerder een roman over verzoening. De toon is hier eerder melancholisch, soms teder - en dat is wat mij als lezer aantrekt in dit boek. Voor mij is het zijn meest persoonlijke en mature roman. Het is geen afscheid van de scherpe diagnose van de moderne wereld, maar wel een verschuiving naar de intieme dimensie van het bestaan. Ondanks Houellebecqs reputatie als cynicus, laat hij in Anéantir een zekere hoop zien: de mogelijkheid om op latere leeftijd opnieuw verbinding te vinden.

(De Nederlandse vertaling, bezorgd door Martin de Haan, is beschikbaar in de bibliotheek van Oostende, maar dit boek lees je bij voorkeur in de oorspronkelijke Franse versie.)